Günel Mövludun Azərbaycanda memuar janrı haqqında fikirlərini oxuduqca qarışıq hisslər keçirməmək olmur. Bir tərəfdən, Günelin vəziyyəti dəyərləndirməsində xeyli haqlı məqamı görməmək üçün gərək açıq-aşkar kor olasan; digər tərəfdən isə “axı məsələ dolaşıqdır, bu qədər sadə deyil!” qışqırmaq istəyirsən.
Azərbaycanda xatirə ədəbiyyatı kifayət qədərdir, heç də Günelin dediyi kimi “bir neçə şəxsiyyət, bir neçə hadisə barədə tək-tük memuar” şəklində deyil. Yeri gəlmişkən, bizdə bu janrda dünya səviyyəsində ən nəfis və klassik əsəri mənim kətdim, sovet yazıçısı Süleyman Vəliyev qələmə alıb. Həmçinin Həmidə Cavanşirin və Sabir Əhmədlinin son illərdə çapdan çıxan monumental xatirələri bizdə bu janrın tərcümeyi-hal səviyyəsində qalmadığının göstəriciləri deyilmi?
Bir sözlə, Azərbaycanda memuar janrı, Günelin dediyi kimi, Rusiya və Avropa ilə müqayisədə inkişaf etməyə bilər, amma məsələ heç də gözlə göründüyü qədər sadə deyil.
Günelin məqaləsinə cavab yazısını AzLogos saytında oxuya bilərsiz.
Əli Novruzovun bloqu 